Een doekje tegen het bloeden

Op een avond werd ik gebeld. Een vrouw aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat in de woning van haar dochter een hennepkwekerij was aangetroffen door de politie. Wat nu te doen? Ik vroeg de vrouw of haar dochter al een verklaring had afgelegd bij de politie. Dat was niet het geval. “Mijn dochter is niet in staat om een verklaring af te leggen", zei de vrouw. Haar 32 jaar oude dochter leed aan een persoonlijkheidsstoornis. Daardoor was ze als de dood voor de politie. Na enig aandringen ging ze een gesprek met mij aan. In haar woning waren 65 hennepplanten in een kweektent aangetroffen. Ik kreeg daarbij niet de indruk dat zij zelf hennep had geteeld in haar woning. We spraken over de manier waarop de politie mensen verhoort. Ik demonstreerde dat door haar aan een politieverhoor te onderwerpen. Ik bereidde haar zo goed als kon voor op hetgeen haar te wachten stond. Als advocaat mag je aanwezig zijn tijdens een politieverhoor. Bij een aangehouden verdachte krijgt de advocaat daarvoor een kleine vergoeding van de Staat. Voor degene die zich vrijwillig bij de politie mag melden, geldt dat deze de advocaat zelf moet betalen. Dat was voor deze jonge vrouw geen optie. Ze had een gebrek aan geld. Daarom was ze aan de kweek begonnen. We spraken af dat ze alleen naar het politiebureau zou gaan. Kort na haar verhoor werd ik weer gebeld. De burgemeester wilde haar woning voor de duur van 3 maanden sluiten. Wat daartegen te doen? Ik legde haar uit dat de gemeente waar zij woonde helaas erg streng is. "Ja, maar ik durf nergens onder de mensen te komen. Ook heb ik een hond en een kat met een zeldzame ziekte. Ik kan nergens heen." Het valt altijd bijzonder zwaar om mensen in zo'n situatie de praktijk voor te moeten houden. In de hopeloze strijd tegen de hennepteelt is de gedachte dat een keiharde aanpak moet. Burgemeesters mogen rekening houden met persoonlijke omstandigheden, maar doen dat zelden. Als eenmaal het beleid is vastgesteld dat na ontdekking van een hennepkwekerij een tijdelijke sluiting van de woning volgt, is dat de regel waarvan hoogstzelden wordt afgeweken. Soepeler beleid mag, maar de rechter eist dat niet. De burgemeester bepaalt en de bestuursrechter volgt. Ik adviseerde haar om die reden een gesprek aan te gaan met de gemeente. "Vertel precies hoe jij tegen de sluiting aankijkt en leg alle problemen die je daarbij denkt te gaan ondervinden zo duidelijk mogelijk op tafel". Zo kwam zij via de gemeente terecht bij de hulpverlening. Ze kreeg een maatschappelijk werker toegewezen om haar te begeleiden. Haar koopwoning bleek een ware bouwval. Er was sprake van achterstallig onderhoud waardoor er diverse lekkages in huis waren. Het huis zat vol met schimmels als gevolg van vocht. Geldproblemen waren ontstaan nadat ze ziek was geworden. Haar woning was gekocht in een tijd dat ze nog werkte. Haar uitkering bracht veel minder geld in het laatje. Bijna letterlijk was zij door geldgebrek onder water geraakt. Ondanks haar schrijnende persoonlijke situatie sloot de burgemeester zonder pardon haar woning voor de duur van 3 maanden. Gelukkig waren haar ouders bereid haar en haar huisdieren tijdelijk op te vangen. Het stroombedrijf legde een dikke vordering bij haar neer. Met hulp van haar maatschappelijk werker kreeg ze een betalingsregeling. Toen ze dacht alle ellende te hebben gehad, kreeg ze een dagvaarding uitgereikt. Ik ging samen met haar naar de politierechter. Uit het dossier rees de indruk dat er eerder hennep was geoogst. De politie bleek in haar woning lege stekkentrays, lege jerrycans waar voeding in had gezeten en een zak met hennepafval waaronder pluggen met daarin afgeknipte plantenstelen te hebben gevonden. De rechter vroeg haar hoe dat zat. "Er is een keer geoogst. De kwekerij is daar neergezet door iemand anders. De eerste opbrengst is naar hem gegaan om de investering terug te verdienen. Ik zou bij de volgende oogst de helft krijgen. Ik had geld nodig om reparaties aan mijn huis uit te kunnen voeren, maar ik heb nog niks gekregen". Ik liet de rechter en de officier van justitie de foto's van de woning zien. En betalingsachterstanden bij schuldeisers. Dit past niet bij het beeld van de goedverdienende hennepkweker. Gelukkig waren de rechter en de officier van justitie het daar mee eens. Ook vonden beiden dat de tijdelijke sluiting van de woning al een behoorlijke impact had gehad. Met een werkstraf voor de duur van 30 uur kon de vrouw deze zaak achter zich laten. Als stok achter de deur staat eenzelfde straf gedurende 2 jaar als voorwaardelijk open. Het kweekavontuur heeft haar niets dan ellende opgeleverd. De gemeente heeft spierballen getoond, maar waartoe heeft dat geleid? De kosten van een woning lopen tijdens de tijdelijke sluiting gewoon door. Huisvesting elders kost ook geld. Mensen in een financieel benarde situatie worden op die manier nog verder de grond in getrapt. Dat de overheid vervolgens de kosten van maatschappelijk werk op zich neemt, is in mijn ogen niet meer dan een doekje tegen het bloeden. Advocaat André Beckers andre@beckersbergmans.nl www.beckersbergmans.nl “bij dringende zaken” 24/7 bereikbaar op gsm / whatsapp: 0653174897