‘Power couple of pot’ Chris Conrad en Mikki Norris

 Een paar uur voordat ze in het Cannabis College vertellen over legalisering in het Trump tijdperk, heb ik afgesproken met Chris Conrad en Mikki Norris. Ik ken het sympathieke stel al jaren en was een tijdje correspondent van hun onvolprezen krant The West Coast Leaf, ‘The cannabis newspaper of record’, inmiddels over gegaan in de website TheLeafOnline. Het verspreiden van feitelijke informatie over cannabis is al decennia hun core business. In de rechtszaal als getuige-deskundige, via reizende tentoonstellingen, interviews, brochures, kranten en boeken. Dit jaar verscheen ‘A Newbie’s guide to cannabis and the industry’ zien, dat Chris Conrad met Jeremy Daw schreef. [caption id="attachment_13745" align="alignnone" width="500"] Chris Conrad en Mikki Norris in het Cannabis College.[/caption]

Ben Dronkers

Uitkijkend over een Amsterdamse gracht komt het gesprek al snel op de eerste keer dat ze de stad bezochten. Voor Mikki was dat al in 1976, toen ze met haar zus door Europa reisde. “We wisten toen al dat we hasj konden kopen in Amsterdam, maar volgens mij waren er nog nauwelijks coffeeshops. Ik herinner me hoe ik zoekend door Paradiso liep. Ik spotte een man die er uit zag alsof hij verkocht, hij was aan het dansen. Hij leek een goeie en dat bleek ook zo te zijn.” Chris bezocht Amsterdam voor het eerst in 1985, ook als onderdeel van een Europese reis: “Ik landde in Amsterdam en werd high voordat ik de rest van Europa in ging. Een prima trip.” In 1991 zijn ze voor het eerst samen in Amsterdam en komen ze in contact met Ben Dronkers en zijn oudste zoon Alan. Chris Conrad: “We hadden al van het Hash Museum gehoord. Toen we er voor het eerst kwamen was het nog niet goed ontwikkeld. Ik pakte mijn schetsboek en zei: als dit mijn museum was, zou ik dit doen. En ik begon te schetsen hoe ik de displays zou maken. Waarop zij zeiden: laten we daar over praten.”

Nieuw tijdperk

Zo begint een intensieve samenwerking en vriendschap met de familie Dronkers. Chris en Mikki verzorgen een complete restyling van het Hash Museum. Ze wonen in 1993 een half jaar in Amsterdam, dat nog honderden coffeeshops telt. Chris Conrad: “Het voelde als een nieuw tijdperk. Iedereen met wie we praatten had een nieuw project. Een opwindende en inspirerende tijd, die ons een duidelijk idee gaf waar we in de VS naar toe wilden.” Mikki Norris: "Dat was mijn eerste gevoel van echte cannabisvrijheid, toen we hier in 1993 woonden. Dat je in een coffeeshop een joint kan zitten roken, er loopt een politieagent voorbij en je zegt gewoon: goedemiddag. En het is prima. Wow, dat was wat wij in de VS wilden!” 1993 is ook het jaar waarin hun vriend Richard Lee Amsterdam bezoekt. Chris Conrad: “Eenmaal terug thuis begon hij een Bulldog coffeeshop in Oakland, Californië. Daar is Oaksterdam uit voortgekomen.” Mede dankzij de input van Chris en Mikki groeide Oaksterdam uit tot een volwaardig opleidingsinstituut voor de cannabisindustrie. [caption id="attachment_13747" align="alignnone" width="500"] Chris en Mikki bij Ben Dronkers, 1993.[/caption]

Jack Herer

Door de jaren heen zijn ze bij tientallen projecten betrokken. Zo bewerkte Chris ‘The Emperor Wears No Clothes’ van Jack Herer, het boek dat de hennep renaissance in de VS inluidde. Toen hij zich realiseerde dat er nog niet één boek bestond met de belangrijkste informatie over de plant en de ‘War on Weed’, ging Chris op zoek naar boeken met die informatie. Hij vond er drie, waaronder de eerste editie van The Emperor, en benaderde de drie auteurs. Alleen Jack Herer reageerde. Chris Conrad: “Maar toen ik Jack ontmoette, zei hij: nee, ik wil een ander boek doen, over paddenstoelen.” Na een aantal lange discussies gaf Herer zich gewonnen. Chris Conrad: “Ik heb The Emperor toen opnieuw vorm gegeven, geredigeerd en veel nieuwe informatie toegevoegd. We werkten er samen aan en later ook aan een wetsvoorstel in Californië. We waren heel close tot het medicinale cannabis initiatief van 1996. Hij was tegen, ik steunde het. Dat was het einde van onze samenwerking.” Elke activist kent het dilemma: steun je een compromis omdat je het ziet als een stap in de goede richting? Of steun je alleen totale legalisering? Chris: “Jack was erg boos op mij, want hij wilde volledige legalisering. Dat wilde ik ook, maar ik heb altijd gezegd: als we een medicinale wet aangenomen kunnen krijgen, is dat belangrijker dan een betere wet die het niet haalt.”

Onmogelijk

Waarom koos Chris eigenlijk voor cannabisactivisme? “Ik was een coalitie activist, ik heb met veel groepen gewerkt: duurzaamheid, anti kernwapens, de vredesbeweging. Ik kreeg een discussie met een aantal activisten, waarbij ik voorstelde iets te doen om cannabis te legaliseren. En ze zeiden allemaal: dat is onmogelijk.” Dat was een uitstekende stimulans om verder te gaan. De tweede stimulans was een nichtje van Chris, dat op school allerlei leugens over cannabis te horen had gekregen in het kader van het beruchte DARE programma. Toen zij vroeg waarom cannabis verboden was als het niet zo slecht was als ze op school vertelden, besloot haar oom dat nou eens precies uit te zoeken. “Zo kwam ik veel meer te weten over industriële hennep en hoe belangrijk de plant is om de bossen te redden, voor de landbouweconomie en het milieu in het algemeen. Dat maakte me echt boos, omdat ik een milieuactivist was.” Cannabis verbindt veel maatschappelijke kwesties. Chris Conrad: “De economie verbeteren, het milieu verbeteren, meer vrijheid, betere medicijnen: al die verschillende dingen waarvoor ik had gestreden kwamen bij elkaar in één pakketje.” Mikki vult het rijtje aan: “Burgerrechten, sociale rechten, mensenrechten, sociale rechtvaardigheid.” [caption id="attachment_13748" align="alignnone" width="500"] Chris inspecteert een plant in Californië.[/caption]

Resultaat

Dat die strijd resultaat heeft gehad, valt niet te ontkennen. 29 Amerikaanse staten hebben nu enige vorm van legale medicinale cannabis, in acht staten is ook recreatief adult use gelegaliseerd. De verkiezingen van november 2016 brachten niet alleen Donald Trump aan de macht, vrijwel alle wetsvoorstellen voor legalisering wonnen een meerderheid. In hun eigen staat Californië, de zesde economie ter wereld, wordt druk gewerkt aan het implementeren van Proposition 64. Echt bezorgd dat Trump de legalisering terug zal draaien zijn ze niet. Mikki wijst op een recente NBC enquête: 61 procent van de Amerikanen is nu voor legalisering, 88 procent voor medicinale cannabis. Een roll back zal Trump’s toch al geringe populariteit dus geen goed doen.

Hardliner

Aan de andere kant: Trump is onvoorspelbaar en liegt aan de lopende band. Tijdens zijn campagne sprak hij zich uit vóór medicinale cannabis en het recht van staten zelf te reguleren. Maar als justitieminister koos hij Jeff Sessions, een absolute hardliner in de drugsoorlog. Mikki Norris: “Sessions heeft gezegd dat goede mensen geen cannabis roken. En dat hij de Ku Klux Klan een leuke club vond, totdat hij ontdekte dat ze cannabis gebruikten.” Chris ziet drie opties. De eerste: Trump doet niks, want zijn rechtervleugel is tegen cannabis, maar het grootste deel van het land is vóór en hij wil niet nog meer populariteit verliezen. Tweede optie: Sessions wint en er komt een grote crackdown. Maar die zal moeilijk vol te houden zijn als het grote publiek tegen is. De derde optie beschouwt Chris als meest waarschijnlijk: “Ik zie Trump als een ouderwetse kapitalist. Hij zal de commerciële potentie van cannabis inzien en het systeem nog commerciëler maken. Maar dan op zo’n manier dat zijn vrienden het geld gaan verdienen, niet de mensen die dat tot nu toe deden.” [caption id="attachment_13749" align="alignnone" width="500"] Soul Mates.[/caption]

Nederland

Nederland lijkt eindelijk serieus bezig te zijn met het reguleren van de cannabisteelt voor coffeeshops. Wat zouden zij de wetgevers aanraden? Chris: "Ik zou zeggen dat ze het vooral niet moeten overdrijven. Dat zien we in de VS: steeds meer regels, meer limieten, meer kosten en meer tests. Dat heb je gewoon niet nodig. Neem de regel dat alle cannabisproducten een kinderveilige verpakking moeten hebben. Dus maken ze verpakkingen die nog een miljoen jaar in de grond blijven zitten voor de wiet die ik vanavond op rook. Dat lijkt mij zinloos.” Daarnaast is er “een neiging om toe te geven aan de meest irrationeel angstige delen van de samenleving”. Bijvoorbeeld als het gaat om auto rijden onder invloed van cannabis. Chris Conrad: “Ja, sommige mensen kunnen niet goed rijden als ze high zijn, maar het is geen grote factor in het rijgedrag. Er zijn genoeg studies, er is veel onderzoek gedaan. Maar politici zeggen graag: we gaan je beschermen door een nieuwe regel te maken, waardoor het moeilijker wordt voor mensen om dingen te doen.”

Kweken

Nog een tip voor de Nederlandse wetgever en een cruciaal onderdeel van Prop 64 in Californië: mensen met een strafblad voor cannabis kunnen dat laten verwijderen. Bovendien kunnen ze een vergunning krijgen om in de legale cannabisindustrie te werken. Chris Conrad: “Als je een strafblad hebt voor cannabis noemen ze dat op sommige plaatsen een strafblad, maar in Californië is het een CV, omdat het laat zien dat je weet hoe je cannabis moet kweken en dat is wat we nodig hebben. Juist die mensen uitsluiten is hetzelfde als zeggen: als je al weet hoe je een vliegtuig moet besturen, mag je geen piloot worden.” [caption id="attachment_13746" align="alignnone" width="500"] Chris Conrad in het Oakland Museum.[/caption]

Lange termijn

Wat is hun advies aan jonge mensen die activist willen worden of dat al zijn? Chris Conrad: “Ze moeten begrijpen dat activisme niet is dat je één dag naar een evenement gaat. Activisme is blijven werken voor het doel, ingezonden brieven blijven schrijven, contact opnemen met politici, werken in de buurt, mensen informeren. Het is niet: je gaat de ene dag naar een protest en de volgende dag verandert alles.” Richt je dus op de lange termijn en vergeet niet dat je ook je brood moet verdienen en voor jezelf moet zorgen. Activisme kan ontmoedigend zijn, zegt Chris, maar ook buitengewoon dankbaar en lonend: “Omdat je je overtuigingen en idealen werkelijkheid ziet worden, als je volhoudt.”

Liefde?

Wat activisten vooral niet moeten doen? Chris Conrad: “Een veel voorkomende fout is dat activisten zeggen: we gaan deze strijd met liefde winnen. Je wint niet met liefde. Er gebeuren twee dingen. Soms win je, dan voel je je goed en dat zou er voor moeten zorgen dat je meer wil doen. Als je verliest, moet je boos zijn en moet die boosheid er voor zorgen dat je meer wil doen. Als je alleen maar gaat voor liefde, dan word je waarschijnlijk niet zo’n heel goede activist.” Mikki Norris§: “Maar wat de liefde betreft: je kunt ook je soul mate ontmoeten door activisme. Wij hebben elkaar ontmoet tijdens een protest, dus ja, ik kan het van harte aanbevelen.” Tekst & fotografie: Derrick Bergman / G0NZ0 Media