Drugscontroles op Reggae Geel

15 Dec 2016

Sinds de rechtse NV-A van Grote Leider Bart De Wever de lakens uitdeelt in België, zijn de grote zomerfestivals het favoriete jachtterrein geworden van zijn soldaten in de heilige War on Drugs. Dit jaar moest zelf Reggae Geel eraan geloven, dat nochtans sinds jaar en dag gespaard bleef van drugscontroles.

Toen ik vorig jaar in een open brief aan de procureur van Turnhout vroeg om Reggae Geel 'met rust te laten', had ik niet verwacht dat ik een antwoord zou krijgen. Ik was nogal fel van leer getrokken. 'De verleiding moet groot zijn, mevrouw de procureur,' had ik geschreven. 'Gaat u mee in het opbod van de collega's? Wilt u de grootste hebben (nee, slechte beeldspraak in uw geval)? Gegarandeerd aandacht in de media en een bank vooruit in het rechtse klasje dat momenteel het land regeert. Of toont u de moed om tegen de stroom in te zwemmen, en u niet te laten opjutten door politieke en populistische motieven (die in dit geval samenvallen, bij totaal gebrek aan rationele motivering)?'

Stelling nemen

Toegegeven, ik daagde mevrouw de procureur een beetje uit om stelling te nemen. Ik zou mij ook geroepen voelen om te antwoorden. Maar misschien voelde ze zich ook gevleid door de volgende alinea: 'Sinds een jaar of 15 spreekt in Geel de stem van het gezond verstand, in samenspraak met de gemeente en de intelligente hoofdcommissaris van de politiezone Geel-Laakdal-Meerhout. Er zijn geen controles meer aan de ingang, maar een groot team van incognito agenten begeeft zich wel op het terrein om dealers bij de kraag te vatten en probleemgebruikers aan te spreken. Zij zullen als eersten getuigen dat het publiek van Reggae Geel zich rustiger en vrediger gedraagt dan eender welk ander festivalpubliek, wat ook logisch is als je de vredespijp rookt. De politie is in die 35 (!) jaar nog nooit moeten tussenkomen. Er wordt niet gevochten of in brievenbussen gepist.' In haar bondige antwoord liet de procureur weten dat ze geen enkele reden zag om het gevoerde beleid te veranderen, omdat er in het verleden nooit problemen waren geweest. Toch een verrassende reactie, in een zomer waarin zowat alle andere festivals te maken kregen met belachelijk strenge controles. En we werden inderdaad met rust gelaten op Reggae Geel. We durfden het bijna niet geloven.

Door de persoonlijke obsessie van de Grote Leider voelen wij ons nu toch weer allemaal kleine criminelen.

‘Amnesty Bin’

Op Facebook werd de brief dit jaar weer opgepikt en druk gedeeld. De NV-A had in het voorjaar aangekondigd dat de War on Drugs zou uitgerold worden over heel het land. Het thema komt niet voor in de top 20 van belangrijkste topics die de kiezers bezighouden, geen enkele andere partij maakt er een punt van, maar door de persoonlijke obsessie van de Grote Leider voelen wij ons nu toch weer allemaal kleine criminelen. En kijk: ook op Reggae Geel waren er dit jaar drugscontroles, voor het eerst in bijna 20 jaar, en geheel in tegenspraak met de uitlatingen van de procureur een jaar voordien. Hoewel de politie ons ook gespaard heeft, wellicht mee op aangeven van mevrouw de procureur. Ja, er stond een 'amnesty bin' aan de ingang (zogezegd de laatste kans om je drugs weg te gooien voor de controles - de ton zat vol blikjes), en er was een aparte ingang voorzien (waar uiteraard niemand vrijwillig ging aanschuiven.) Een hond bepaalde wie er mee moest voor nader onderzoek, maar die heeft naar verluidt niet langer dan een uur gewerkt. Je zult maar drughond zijn op Reggae Geel. De neus van dat beest moet helemaal dolgedraaid zijn.

Triest en grappig

Uiteindelijk werden amper 200 mensen gecontroleerd (van de 60.000 bezoekers over twee dagen), van wie een kleine 120 betrapt werden op het bezit van gebruikershoeveelheden wiet en een paar dosissen andere drugs. '61% van Reggae Geel bezoekers betrapt met drugs' titelde een krant de volgende dag. Een even trieste als grappige conclusie. Triest, omdat het over zulke kleine aantallen ging die bewust werden opgeblazen. Grappig, omdat het percentage in realiteit waarschijnlijk nog een stuk hoger lag. Wie de pech had om op het verkeerde uur aan de ingang te arriveren, moest langs de hond passeren. Een paar kennissen van mij hebben hun wiet moeten afgeven en instemmen met een minnelijke schikking. Boete: 130 euro. Vooral mensen van mijn generatie (veertigers en vijftigers) vonden dat een vernederend gebeuren, ook al hadden ze niks op zak, en vragen zich af of ze volgend jaar nog zullen terugkeren. Dat is natuurlijk de bedoeling, de blowers schrik aanjagen en intimideren. De dag voor het festival was al het gerucht verspreid dat er ook op het terrein controles zouden zijn, met intensief cameratoezicht. Niets van aan natuurlijk, maar het was voorbije zomer niet de enige keer dat geprobeerd werd om ons bang te maken.

Smile

Op Smile, een ander reggaefestival, werd eerst de indruk gewekt dat een heel cordon agenten het terrein zou binnenvallen. Uiteindelijk kwamen twaalf agenten 'incognito' wat mensen lastigvallen. Je zag ze natuurlijk van 100 meter ver staan. Wie geeft in godsnaam het bevel voor dit soort tijd- en geldverslindende operaties die in het geheel niets bijdragen tot de veiligheid van de burger? Smile vindt plaats in Antwerpen, dus de Grote Leider en tevens burgemeester van die stad zal het zeker niet ontmoedigd hebben, wel integendeel. Desinformatie, intimidatie en repressie: het zijn de bouwstenen van het fascisme. Met historische vergelijkingen moet je altijd uitkijken, zeker als het over de nazi's gaat. Maar we weten intussen dat België niet het enige land is waar een grote leider de War on Drugs doet herleven. iemand recent nog op de Filippijnen geweest?