NS sluit expo met wietplantjes!
Na zo’n tien jaar viel onlangs het doek voor de ruimte op Station RAI Amsterdam die door streetartist Hugo Kaagman en zijn partner Jeannette Dekeukeleire werd gebruikt als atelier en culturele vrijplaats. En dat allemaal vanwege een kunstwerk met wietplantjes.
Na zo’n tien jaar viel onlangs het doek voor de ruimte op Station RAI Amsterdam die door streetartist Hugo Kaagman en zijn partner Jeannette Dekeukeleire werd gebruikt als atelier en culturele vrijplaats. En dat allemaal vanwege een kunstwerk met wietplantjes.
Na zo’n tien jaar viel onlangs het doek voor de ruimte op Station RAI Amsterdam die door streetartist Hugo Kaagman en zijn partner Jeannette Dekeukeleire werd gebruikt als atelier en culturele vrijplaats. En dat allemaal vanwege een kunstwerk met wietplantjes.
Ik vind dat kunst en vrijheid samen moeten blijven gaan, en dat de NS niet gaat bepalen wat ik daar ophang.
Art Kitchen Gallery
De NS gunde de lege ruimte graag aan een bekende kunstenaar die ze te gek vonden, en zo kwamen ze bij Hugo Kaagman terecht. Jeannette: “Hij ging er iedere dag naartoe en las er z’n krantje. Vervolgens zag je zijn reflectie op wat er in de maatschappij leeft direct voor de ramen. De ene keer was het Holleeder, dan een prikkelpoppetje, maar altijd in combinatie met wat er in de wereld gebeurde.”
Commentaar
“Tijdens de verkiezingen attendeerde de politie ons er op dat het beter was om geen afbeelding van Geert Wilders te maken. Hugo is een gevoelige kunstenaar, die is dan gelijk op z’n pik getrapt. Ik dacht, laat ik het anders doen. Mijn team en ik kregen vervolgens subsidie van Stadsdeel Zuid om een tijdelijk museum op Station RAI te maken. Maar iedere keer kwam er commentaar, van mensen die niks met kunst hebben, en dat is toch zo’n 80% van deze maatschappij. Zo vielen ze over de historische PSP poster met een naakte dame, of een foto van twee kinderen.”
Behoorlijk gevochten
“Een keer in de maand hadden we een avond rondom een thema, dus ook met de provoviering. Make Love Not War was een kunstwerk van Pet van de Luijtgaarden met honderd Duitse en Belgisch helmen met daarin een wietplantje. Honderd jaar geleden namelijk was de helm uitgevonden, en zo’n vijftig jaar geleden werd wiet populair in Amsterdam, met provo en het Vondelpark en zo. De tentoonstelling was een educatieproject van het Odapark Venray, bij het drielandenpunt waar in de Eerste Wereldoorlog behoorlijk gevochten is.”
Sjouwen met wiet
“Daarna kwam de expositie naar Amsterdam, dus ik had wat ROC scholen uitgenodigd om te vertellen wat provo inhield en hoe het de wereld heeft veranderd. Dat leek me belangrijk, want er kan tegenwoordig zo weinig. Ik ben naar de politie gegaan en heb aangegeven dat we tijdelijk honderd wietplanten voor een kunstproject zouden gebruiken. Anders lopen die kindjes met wietplanten te sjouwen en weet de politie niet wat er aan de hand is.”
Ongerust
“Mijn contact bij de NS was inmiddels vervangen door een ambtenaar die niets met kunst heeft. Na twee meldingen over politieke posters en een Surinaamse bubblingparty was hij al behoorlijk ongerust geworden. We mochten nog wel een Cult Club houden over liefde, oorlog en provo, maar er werden voor de zekerheid zo’n vijf bewakers voor de deur gezet, omdat de NS bang was dat het uit de hand zou lopen met de plantjes.”
Goedkeuring
“Bezoekers konden eerst altijd gewoon binnenlopen, maar moesten zich nu van te voren aanmelden - dat stond niet in mijn contract. De NS-man wilde in het vervolg ook mijn hele programma weten, want ‘dan kan ik je kunst goedkeuren’. Ik antwoordde daarop dat ik daar niet aan zou gaan meewerken, en ‘als jij niets anders kan zeggen dan dit, dan ben ik morgen weg’. Dat is misschien kort door de bocht en menopauzeachtig, maar ik vind dat kunst en vrijheid samen moeten blijven gaan, en dat de NS niet gaat bepalen wat ik daar ophang.”
Vertrutting
“Toen ik de sleutel overdroeg vertelde iemand van de NS dat hij spijt had van hun beslissing, er was nog geen invulling voor de ruimte, dus wilde ik toch niet verder gaan? Ik antwoordde dat hij daar wat laat mee was, ik vond dat vreemd want hij had het hele weekend kunnen reageren. Zegt hij: ‘Ik werk niet in het weekend.’ Tsja, dan houdt het op toch... Ik had er tegen kunnen vechten, maar dat kost zoveel energie en geeft zoveel narigheid. Afijn, er waren ook veel mensen die Make Love Not War niet alleen als wietplantjes zagen, maar als een kunstwerk dat tot denken zet. Dus de vertrutting is niet overal.”
Rituele begrafenis
De honderd plantjes werden gelijk verdeeld over de kunstenaar en de galerie. Kunstenaar Pet van de Luijtgaarden zelf blowt niet, maar de leden van zijn team mochten met de wiet doen wat ze wilden, en wat overbleef is ritueel begraven in Venray, de plek waar ze immers in de helmen geboren zijn. De rest is met helm en helmlamp te koop voor 39,50 euro via de website van Art Kitchen.
www.decultclub.nl
door:
