‘Haal softdrugs uit het grijze circuit’

Exitable
17 Dec 2014

Rijanne werkt bij het politiekorps van een grote stad. Ze heeft een afwijkende mening over de aanpak van drugs. ‘Met de legalisering van wietkweek schrijf je geschiedenis.’


Rijanne werkt bij het politiekorps van een grote stad. Ze heeft een afwijkende mening over de aanpak van drugs. ‘Met de legalisering van wietkweek schrijf je geschiedenis.’

Rijanne werkt bij het politiekorps van een grote stad. Ze heeft een afwijkende mening over de aanpak van drugs. ‘Met de legalisering van wietkweek schrijf je geschiedenis.’

‘Ik kwam al jong in aanraking met de negatieve kant van drugsgebruik, omdat één van mijn vrienden verslaafd raakte aan cannabis. Hierdoor heb ik me tijdens mijn politieopleiding wat meer verdiept in verslavingsgedrag. Ik heb er als gevolg daarvan een afwijkende mening over. Als mijn kind bijvoorbeeld op een onaanvaardbare wijze drugs zou gebruiken, zou ik hem -vanwege mijn eerdere ervaringen met een verslaafde- onmiddellijk het huis uitzetten. Vooral omdat ik zoveel om mijn kind geef en op een gegeven moment een grens moet stellen. Mijn mening is hierover in de loop der jaren trouwens wel opgeschoven. Ik zie het gebruik van drugs en de verslaving daaraan tegenwoordig vooral in combinatie met andere gewoontes van mensen. Ook de frequentie waarin het wordt gebruikt, is belangrijk bij de beoordeling ervan. Harddrugs zie ik persoonlijk als het verkeerde gebruik van medicijnen.’

‘Ik vind zelf dat ik als politievrouw geen wiet of hasj moet roken. Ik heb er bewust voor gekozen om dat na mijn middelbare schooltijd niet meer te doen. Het werken bij de politie vind ik een mooi beroep, en ik ben dankbaar dat ik het mag doen. Daar hoort dan wel de concessie bij dat je het vak uitoefent conform de eisen die de organisatie waar je voor werkt aan je stelt. Zo zit ik zelf wel in elkaar. Van collega’s vind ik het niet per definitie erg als ze wel blowen, als het maar binnen de perken blijft. Maar als je als agent in de coffeeshop iets staat te kopen of te roken, en je collega’s doen op dat moment net een inval, dan heb je met elkaar toch een probleem.’

‘Ik heb wel eens een hennepplantage opgespoord. Maar dat gebeurde niet projectmatig. of gepland. Ik zag bijvoorbeeld ooit dat er op een dak geen sneeuw lag, terwijl dat op de andere daken wel het geval was. Soms krijg je er ook wel eens een tip over en kun je, door er op in te zetten, inzicht krijgen in criminele activiteiten. Dat kan een opstapje zijn om andere strafbare feiten die worden gepleegd te ontdekken. Ik denk dat er door ons korps minder prioriteit gegeven wordt aan gericht onderzoek naar kwekerijen dan naar het onderzoeken van high impact crime, zoals overvallen en inbraken. Hoewel ik moet zeggen dat de jongens die zich daar schuldig aan maken, vaak ook geld verdienen aan drugshandel. Dat is dan wel een bron voor die criminaliteit, waar we de burger tegen moeten beschermen.’

‘Toch vind ik het verbieden van drugs geen oplossing. Er zijn veel collega’s die wel denken dat je door een verbod van alle ellende af zou zijn, maar dan stel ik: met alcohol hebben we in het verleden ook een ontwikkeling doorgemaakt. De drooglegging in de Verenigde Staten heeft laten zien dat het gebruik van dat genotsmiddel bepaald niet afnam. Ik vind dat je steeds weer opnieuw moet bekijken welke drugs er verkrijgbaar zijn, om op basis daarvan te besluiten hoe je er het beste mee om kunt gaan. We moeten ons meer in deze vorm van criminaliteit verdiepen, om te kunnen zien op wat voor manier we er invloed op kunnen uitoefenen. Nu is het zo dat drugscriminelen hun handel zonder veel moeite de grens overbrengen. Misschien zit je die criminelen wel veel meer in de weg, als je het drugsbeleid omgooit. De standpunten erover in de discussie zijn vaak al ingenomen door de meer conservatieve krachten, terwijl dat strenge, eenzijdige beleid ons nergens brengt. Er moet niet worden geregeerd uit angst, met de moed er wanhoop, maar er moet worden nagedacht over het veranderen en het verbeteren van het beleid. Dat geeft een veel betere uitgangssituatie, naar mijn mening.’   

Geschiedenis

‘Wiet vind ik de minst erge vorm van alle soorten drugs. Ik denk dan ook dat er meer regulering moet komen in het softdrugsbeleid. Je mag toch ook bloemkool verbouwen? Laat de overheid maar legale plantages inrichten en er financieel voordeel uithalen via de belastingen. Haal dat maar uit het grijze circuit, want er zijn veel mensen die geld verdienen aan zaken die nu nog in het geheim plaatsvinden. Bij legalisering van de kweek ontstaan er nieuwe vacatures voor mensen die zullen moeten controleren en handhaven. Ook is het dan mogelijk om gebruikers te beschermen tegen slechte producten. Politiemensen, maar ook knippers, hoeven dan geen giftige stoffen meer in te ademen. Je zult mogelijk met de legalisering van de kweek internationaal een stukje geschiedenis schrijven. Als het om cannabis gaat, zijn de grenzen in ons land altijd al minder scherp geweest. Wat is nou verboden, en wat niet? De laatste twintig jaar zijn er ook ontwikkelingen geweest op dat gebied, waardoor het nu de moeite waard is om te bekijken of die zaken niet anders aangepakt moeten worden. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik natuurlijk ook niet weet of dit de oplossing voor het probleem gaat brengen. Misschien is het wel een utopie.’

E
Exitable