Voorlichting is reclame?

Aangezien er steeds minder kranten worden gelezen en de lezers steeds ouder worden, is de kans groot dat veel lezers van Highlife een interessante discussie in de NRC hebben gemist. Jammer, want die krant is nou net een van de weinige bladen, waarin vaak een genuanceerde blik op het fenomeen drugs wordt geworpen.

Aangezien er steeds minder kranten worden gelezen en de lezers steeds ouder worden, is de kans groot dat veel lezers van Highlife een interessante discussie in de NRC hebben gemist. Jammer, want die krant is nou net een van de weinige bladen, waarin vaak een genuanceerde blik op het fenomeen drugs wordt geworpen. Wat was het geval? Nou, kort samengevat: in de krant van 11 juli 2013 stond een artikel van twee heren, namelijk Yoram Stein en Diederik Boomsma. Yoram Stein even gegoogeld en wat blijkt? Hij is een EX-blower die een boek schreef over zijn wietverslaving en daarmee Pauw en Witteman haalde. Nu is het een bekend fenomeen dat EX-verslaafden, of het nu om een verslaving aan drugs, alcohol (verslavende stof nummer 1) of Engelse drop gaat, in vrijwel alle gevallen rabiate tegenstanders van hun eens zo geliefde middel worden. Zoals bekeerde christenen en islamieten ook vaak een tikje fundamentalischer zijn dan zij die hun ware geloof van huis uit hebben meegekregen. Doet denken aan Marcel van Dam-denken. Ooit een gevierd socialist en immer in de bres voor minvermogenden. Later grootgrondbezitter en columnist bij het semi-linkse blad Vrij Nederland. En anders ken je ‘m misschien als de man die Pim Fortuyn ooit op de televisie ‘een minderwaardig mens’ noemde. Zelf beschreef hij destijds hoe  “klapwiekend van de whiskey” een vliegtuig verliet. Dronken geworden op staatskosten, dat ook nog. Deze innemende persoonlijkheid is inmiddels prominent lid van de anti-alcohol-brigade. “Ik geen alcohol, dan jullie ook niet”, dat credo beweert die Van Dam tegenwoordig. De andere schrijver van het stuk, Diederik Boomsma, is trouwens een prominent CDA-er. Een partij die meer vanuit ideologische aspecten tegen drugs is, dan vanuit pragmatisch denken. 

Nou mag iedereen denken wat hij wil, maar het is toch goed om even de achtergrond van deze beide opinion leaders in gedachten te houden als we hun evangelie even gaan beschouwen. Dat ze vanuit hun geloof het gebruik van drugs veroordelen: het zij zo. Vanuit het geloof worden wel meer dingen veroordeeld die de ongelovigen niet raken of met een schouderophalen afdoen. Maar niemand zal Yoram of Diederik verplichten tot het gebruik van drugs. Al heeft Yoram in het verleden wel bewezen zichzelf tot het gebruik van cannabis te verplichten. Maar dit terzijde. Tegenover één verslaafde Yoram staan natuurlijk duizenden gebruikers van cannabis en andere drugs die niet verslaafd zijn. Zou die verslaving nou iets specifieks van Yoram zijn geweest of iets specifieks van cannabis? Persoonlijk houd ik het op het eerste. Ach, het is weer de oude koe die uitb de sloot wordt gehaald: we trekken maar weer de vergelijking met alcohol. Vrij verkrijgbaar, velen beleven er plezier aan en een aantal, een grote minderheid, raakt aan de fles. In ieder geval komt hier het Marcel- van- Dam- syndroom om de hoek kijken: ‘Ik geen cannabis, lees alcohol, dan jullie ook niet.’ Yoram en zijn medestanders zijn helaas niet de enigen die het persoonlijke tot het algemene verheffen.

Waar beide heren voor staan is het volgende: drugs moeten taboe worden verklaard. Soft en hard, drugs zijn drugs zo menen ze te weten. En voorlichting werkt het gebruik maar in de hand. Drugsbeleid dient ten allen tijde op preventie gericht te zijn. Stel je voor dat iemand beweert dat veel drugs, waaronder cannabis, ook gewoon aangenaam en ontspannend kunnen werken. En de drugsvoorlichting zoals die er nu is, moet volgens het illustere tweetal niet worden gezien als voorlichting, maar als reclame! Uiteraard is legalisatie eveneens onbespreekbaar voor dit duo. Als je leest wat de heren beweren, krijg je het idee dat drugs pas onlangs zijn uitgevonden in plaats dat ze al jaren in de samenleving zijn geïntegreerd. Als je de situatie van de jaren zeventig van de vorige eeuw vergelijkt met die van nu, kun je toch moeilijk beweren dat er in Nederland sprake is van een toename van het drugsprobleem. Zeker, er melden zich meer mensen bij verslavingsinstanties. Maar zou dat ook niet te maken met de laagdrempeligheid van de hulpverlening en met het feit dat pas later bekend werd dat er ook mensen verslaafd raakten aan cannabis? (Of zouden velen misschien stiekem aan de tabak zijn....) Ook wordt er nu op grotere schaal gebruikt en logischerwijze zijn er dan ook meer mensen die, incidenteel, in de problemen raken. Maar om daarmee alle gebruik te criminaliseren en te demoniseren, slaat nergens op. Beseffen ze niet dat verboden vruchten vaak het lekkerst smaken? De meerderheid gebruikt nog steeds probleemloos. In de jaren zeventig vielen er wekelijks heroïnedoden in Amsterdam. Inmiddels is heroïne (mede dankzij de voorlichting die u dus reclame noemt, mijnheer Stein) een drug voor losers geworden en vind je nauwelijks meer een junk onder de 65. Juist doordat het taboe op drugs (deels) is doorbroken, is recreatief gebruik eerder norm dan uitzondering. Cannabis is een probleem wanneer je er een probleem van maakt. Criminaliseer het, zoals in de VS, en je krijgt een bloeiend gevangeniswezen. Daar zitten de cellen vol met recreatieve gebruikers, die in Nederland hoogstens voor feestbeesten zouden zijn doorgaan. In onze eigen ziekenhuizen worden nogal eens mensen opgenomen die van alles en nog wat hebben gesnoven en geslikt, maar dat zijn geen blowers. En wanneer er XTC of coke gebruikt zijn, gaat het vrijwel altijd om vervuilde middelen. Niemand gelooft toch dat die tonnen aan drugs die jaarlijks worden geproduceerd alleen door een paar arme junkies worden ingekocht? 

En dat drugsvoorlichting tot woede kan leiden hoorde ik van P.W. Tanja, verslavingsarts. Toen hij nog met zijn koffertje drugs langs de scholen ging om de scholieren het verschil tussen poeders, pillen en planten te laten zien, nam hij ook altijd een fles Bokma mee. “Dat laatste wekte de woede van menige leraar. Blijkbaar herkenden ze iets.” En inmiddels is Nedeerland geen gidsland meer Urugay heeft cannabis legaal gemaakt......

Een goede manier om de luchtvochtigheid in de kweekruimte voor nog jonge plantjes omhoog te krijgen is het bouwen van een plastic overkapping. Het ‘tentje van plastic’ werkt eigenlijk heel eenvoudig, het zorgt er simpelweg voor dat het vocht dat verdampt niet zomaar wordt weggezogen (door de afzuiger) maar via de plastic overkapping weer naar beneden druppelt. Deze methode werkt zeer goed voor het verhogen van de luchtvochtigheid en diverse kwekers hebben het dan ook al menig maal succesvol kunnen toepassen.