Grootvader van de nederwiet

Kees Hoekert, de grootvader van de nederwiet, is heengegaan. De man die er met zijn Lowlands Weed Company mede voor zorgde dat Nederland de nederwiet ontdekte, overleed op 88-jarige leeftijd. Highlife was bij een herdenking in Amsterdam en blikt terug op een eerste ontmoeting met Kees. Het is de zomer van 1982, ruim 25 jaar geleden. Samen met fotograaf Johan Elings schrijf ik een artikel voor Nieuwe Revu over de jacht van de politie op wietkwekers: ‘Kan de politie geen achterlichten gaan controleren?’ staat boven de kop ‘Plotselinge jacht op Nederwiettelers’. We rijden kriskras door het land en spreken verschillende telers, onder hen Kees Hoekert.

Wiet-apostel

Uit het artikel: ‘Bij de hennepkwekers die we spreken heerst verontwaardiging en groot onbegrip. Kees Hoekert, sinds 1973 directeur van de Lowlands Weed Company en een soort wiet-apostel voor Nederland, verwoordt die gevoelens het beste. “Wat er nu gebeurt is ongelooflijk. Stel je voor, ik heb wiet. Dat wil ik roken om mij lekker te voelen. Men verbiedt mij mijn gezelligheid. Dat is natuurlijk de belachelijkheid in top.” Tien jaar geleden haalde Kees Hoekert de wereldpers. Hij kweekte wiet pal voor een Amsterdams politiebureau. Tot in Nieuw-Zeeland stond het in de krant. We zijn nu tien jaar verder. Net op een tijdstip dat je verwacht dat marihuana eindelijk geaccepteerd is door bevolking en overheid, gebeurt dit. Laten we nu toch snel ophouden met dat geouwehoer bij de politie dat de buurman nederwiet verbouwt op zijn balkonnetje. Laat die plantjes toch gewoon staan.’ Tot zover de tekst uit 1982. We zijn nu 25 jaar verder. Kees Hoekert heeft de opkomst van de nederwiet meegemaakt, maar helaas ook de heksenjacht van de politie en justitie.

Kleurrijk leven

Voor vrienden en bekenden was er in januari gelegenheid om afscheid te nemen in de Oosterkerk in Amsterdam, waar zijn boot de Witte Raaf lang tegenover heeft gelegen. Om uiteindelijk in Gelderland begraven te worden. Twee keer terug naar het begin, naar de biblebelt waar hij opgroeide en naar het magies sentrum waar hij wiet kweekte. Straatorkest Toeters & Bellen zorgde voor een ongedwongen sfeer en de nodige bijstand, Cees Koldijk van de 4Tuoze Matroze zong een bewogen lied over Amsterdam. De Oosterkerk was vol en er werden mooie herinneringen aan Kees opgehaald door vijf sprekers.

Charmes

Een van hen was zijn voormalige buurman, die hem jarenlang ondersteund heeft en ook is blijven opzoeken toen Kees al in een verpleeghuis in Elburg zat. Want Kees hing rekeningen aan de muur zonder de brieven open te maken. Op de boot was geen wc, bezoek kon gebruik maken van het personeelstoilet van de tegenovergelegen Albert Heijn. Dingen die niet nodig waren gingen overboord, de vuilnisboot is wel drie keer heen en weer geweest. De Witte Raaf is een paar keer in de fik gegaan, vaak door toedoen van de bewoner. En van vrouwen kon Kees nooit genoeg krijgen, tot aan het eind gooide hij zijn charmes in de strijd. Kees dronk veel en blowde eigenlijk weinig. Op de bijeenkomst werd zelfs nauwelijks met een woord over (neder)wiet gerept, terwijl veel aanwezigen daar toch duidelijk een sterke band mee hebben. Bij de nazit werd dat ruimschoots ingehaald met enthousiast vertelde herinneringen uit het kleurrijke leven van de grootvader van de nederwiet.