Synthetische Wiet: een nuancering

Synthetische wiet is een verschijnsel wat in mysteries gehuld is. Van veel ingrediënten is de werking niet of nauwelijks gedocumenteerd. Vaak worden dit soort producten "Spice" genoemd of "K2". Dit zijn echter de meest bekende en grootste merken en daarom worden al dit soort producten onder de naam Spice genoemd. Maar als we deze product-groep eens nader gaan bekijken blijkt het wat ingewikkelder te zijn.

Synthetische wiet is  een verschijnsel wat in mysteries gehuld is. Van veel ingrediënten is de werking niet of nauwelijks gedocumenteerd.  Vaak worden dit soort producten “Spice” genoemd of “K2”. Dit zijn echter de meest bekende en grootste merken en daarom worden al dit soort producten onder de naam Spice genoemd. Maar als we deze product-groep eens nader gaan bekijken blijkt het wat ingewikkelder te zijn.

In 1984 begint professor John William Huffman met het ontwikkelen van synthetische cannabinoiden voor onderzoek naar de behandeling van multiple sclerose, AIDS en kanker-patienten die chemotherapie ontvangen. Zoals bekend bij de meeste medicinale wietgebruikers hebben cannabinoiden een goede invloed op deze patiënten. Ze zorgen voor een hogere levenskwaliteit omdat dat ze kunnen helpen bij pijnbestrijding, slapeloosheid, het opwekken van eetlust en verminderen van misselijkheids symptomen.  Symptomen die kunnen opspelen bij de behandeling van deze verschillende ziekten. Voor onderzoek was het dus belangrijk dat deze cannabinoiden makkelijk en goedkoop beschikbaar waren  zodat er in de toekomst medicijnen voor behandeling van deze patiënten ontwikkeld kunnen worden. In totaal hebben Huffman en zijn team meer dan 450 verschillende cannabinoiden ontwikkeld, waar cannabinoide JWH-018 het meest op de werking van THC lijkt.   De benaming “synthetische wiet” is overigens slecht gekozen, we hebben hier echt met iets anders van doen. Cannabis bevat meer dan 40 verschillende cannabinoiden die vaak synergetisch met elkaar samenwerken. Een meer accurate benaming zou  “cannamimetica” zijn, stoffen die de werking van cannabinoiden nabootsen.

Volgens het Psychonaut Web Mapping Research Project kwam het merk Spice voor het eerst op de markt in 2004 via het Londonse bedrijf The Psyche Deli. Het bleef de eerste 2 jaar redelijk onopgemerkt omdat het voor de meeste gebruikers te mild was, Latere versies werden ook meer en andere cannabinoiden toegevoegd zoals CP47,497 waardoor het product sterker werd en het meer mensen ging aanspreken.

In 2007 werd Spice echt populair door het gebruik in Duitsland, Engeland en Frankrijk. Cannabis was in die landen vaak vervuild met insecticiden en verzwaringsmiddelen zoals loodpoeder en glas. Gebruikers in het grensgebied rond Nederland konden naar de veilige Nederlandse coffeeshops voor hun wiet maar voor veel mensen was dat geen optie. Spice bood verschillende sterktes aan (Regular, Silver, Gold en Diamond) en het product was consistent in kwaliteit. Een veiliger alternatief in die tijd. De toxiciteit werd onderzocht op de zelfde wijze als medicijnen.

Op www.drugs-forum.com/spice verscheen een uitvoerig onderzoek wat uitwees dat CP47,497 geen lange termijns aandoeningen veroorzaakt.   Helaas waren er schimmige bedrijfjes  die wilden meeliften op het succes van het merk Spice en er begonnen slechte imitaties te verschijnen onder dezelfde naam. Het probleem met deze imitaties was dat de cannabinoiden goedkoop werden geproduceerd en slecht werden gemengd, waardoor men zogenaamde “hotspots” kreeg: stukjes die verhoudingsgewijs meer cannabinoiden bevatten dan andere waardoor de gebruiker een onverwacht sterke roes ervaart.  Door de extreme populariteit was Spice bijna dagelijks voorpaginanieuws in diverse landen. Ondertussen verkochten veel tankstations en kiosken Spice. Hierdoor nam de druk toe op politici om actie te ondernemen. (Ondanks dat er van het merk Spice 40 miljoen doseringen over de toonbank zijn gegaan zonder noemenswaardige incidenten,) verboden de Oostenrijkse, Duitse en Franse overheid de verkoop van Spice in headshops en verbood de analogen JWH-018 en CP47,497. Omdat Spice nooit populair is geworden in Nederland, bleef een Nederlands verbod uit. Maar de geest was al uit de fles. West Europa was veroverd, en de rest van de wereld zou al snel volgen.

Het klinkt zo ideaal: het cannabis verbod omzeilen door stoffen te gebruiken met een soortgelijke werking om zo ongestoord high te kunnen worden. Stoffen die niet in drugtesten herkend worden. Dit klinkt heel aantrekkelijk voor gebruikers in landen waar zware straffen staan op bezit en gebruik van marihuana. Landen zoals Amerika, waar de populariteit van Spice zo groot was dat het niet aan de slepen viel. Ook hier volgde na een media hetze een verbod op de ingrediënten van Spice, maar concurrerende producenten gebruikten experimentele cannabinoiden zodat het verbod niet meer gold voor hun product. In enkele verpakkingen van andere producenten werd zelfs een opiaat aangetroffen maar de media schoof het in de schoot van Spice, een soortgelijk product maar wat feitelijk dus iets heel anders is. De enige overeenkomst was de verschijningsvorm.

Tegelijkertijd begonnen gebruikers van experimentele cannabinoiden klachten te ontwikkelen zoals psychoses, hoofdpijn, hartkloppingen en paniekaanvallen na het gebruik van cannamimetica’s. Hulpverleners en beleidsmakers verweten deze producten de oorzaak te zijn van deze klachten zonder te kijken naar de ingrediënten en die als problematisch aan te wijzen. Sommige regeringen verboden de kruiden die cannamimetica’s  dragen zonder al te veel onderzoek naar de precieze ingrediënten te doen, Door dit kat en muis spel tussen producenten en overheden, zijn de producenten van cannamimetica’s niet meer geïnteresseerd in de gezondheid van hun klanten maar slechts in hun portemonnee, zolang het product nog verkrijgbaar is. Volgt een verbod, dan veranderen producenten hun ingrediënten. Gebruikers die dit niet weten kunnen daardoor van de een op de andere dag een totaal ander product nemen terwijl ze in de veronderstelling zijn dat ze hetzelfde product consumeren.

Veel van deze stoffen zijn zo nieuw dat er geen onderzoek is gedaan naar de effecten op de gezondheid en dus ook niet gereguleerd zijn. Ze zijn dus legaal en vrij te verkrijgen maar gebruikers zijn hun eigen proefkonijn. Deze research chemicals  bootsen de werking van illegale drugs na. Jaarlijks worden tientallen nieuwe soorten drugs op de markt gezet door producenten en er vanaf gehaald door overheden. Het verbod op drugs zorgt dus voor de ontwikkeling van deze nieuwe stoffen. Zonder het verbod op cannabis had Spice dus nooit bestaan. Beleidsmakers zouden zich moeten focussen op de gezondheid van gebruikers en bestaande middelen opnieuw moeten evalueren zodat we met deze stoffen, waar we al jaren mee bekend zijn, verantwoord om leren gaan. Net als alcohol.

Spice is een combinatie van organisch materiaal (de drager) en synthetisch (de cannabinoiden). Cannabinoiden zijn stoffen die op het endocannabinaire systeem van het menselijk lichaam werken.  Cannabis bevat cannabinolen, maar er zijn dus meerdere wegen die naar Rome kunnen leiden, omdat het dus niet exclusief om cannabis gaat. Veel mensen veronderstellen dat Spice synthetische THC bevat.  Feitelijk gaat het om cannamimetica, stoffen die de werking van cannabinoiden nabootsen. Spice zelf word niet meer gemaakt.